De Vikingsaga

Even met de trein naar Rotterdam en vervolgens met de metro naar de cruise terminal. Onze reis was begonnen. Na het inchecken even de kamer controleren en toen naar het Lidodek om te lunchen.
Terwijl we daar bij het raam zaten, vertrok de ms Rotterdam. Langzaam voer hij langs de oude ss Rotterdam de Nieuwe Maas op om via de Nieuwe Waterweg de Noordzee op te varen. Daar werd de loods gelost en toen was het opstomen naar Oslo, onze eerste stop.

De oude omgebouwde Rotterdam		De loods is van boord

Deze jongen verwelkomde ons in Oslo

Gelukkig mochten we met hem op de foto

Na het aanleggen van de veerboot was het een kwartiertje lopen naar het Vikingsmuseum. Daar zagen we de Vikingschepen die ooit waren opgegraven. Deze schepen zijn niet zo groot en waren de graven van belangrijke Noormannen in hun tijd. Een echt gebruikt Vikingschip vind je in Kopenhagen. Ze waren heel groot want er moesten veel mensen op, proviand, water, wapens en soms zelfs paarden en strijdwagens of sleden.

De Vikingen bevoeren de zeeen al in 750 na Christus tot ver na 1100. De schepen waren, snel, wendbaar en heel sterk. De Vikingen waren goede zeelui en hadden Noord en Zuid Amerika al bereikt ver voor Columbus dat deed.
Vervolgens togen we naar het Kontiki museum. Daar zijn de Ra II en de Kontiki tentoongesteld.
De Kontiki is een heel groot vlot van balsahout en touwen met een hut erop en natuurlijk een roer en een dubbele mast. Thor Heyerdahl wilde bewijzen dat mensen uit Zuid Amerika en Polynesie al contact met elkaar hadden gehad wat bij latere onderzoeken ook bleek. Beelden uit Peru en Polynesie leken sprekend op elkaar. Verder wilde hij bewijzen dat mensen van verschillende origine goed met elkaar konden samenwerken. De Kontiki vertrok in 1947.
Met plaatselijke materialen werd het vlot gebouwd. Deskundigen zeiden dat het vlot na 14 dagen uit elkaar zou vallen omdat de touwen elkaar dan losgeschuurd zouden hebben. In de Humboldtstroom in het wildste gedeelte van de Pacific zou het vlot nooit houden. Toen het vlot in het ruwe gedeelte terecht kwam hoorden ze wel de balken en palen van het vlot kraken en werken maar het hield. Later bleek dat de touwen geulen in het zachte balsahout geschuurd hadden en dat daardoor het vlot intact was gebleven.

De voorkant van de Kontiki liep uit in een punt		Hier sliepen ze en zochten bescherming tegen het weer
De route die hij voer zonder verstand van nautica		De achterkant; de balken zijn goed te zien

Onderweg vloog er nog een bemanningslid overboord. Hij was een atletische zwemmer maar hij redde het niet. Een van de anderen greep een touw en een reddingsboei en zwom hem tegemoet. Ze bereikten elkaar en werden aan boord getrokken. Het vlot was niet zo wendbaar en ze hadden nooit naar hem toe kunnen varen. Toen ze in Polynesie aankwamen, voeren ze verschillende eilanden voorbij omdat ze niet konden sturen. Het vlot voer toen recht op een scherp koraalrif van een van de eilanden af en botste erop. De bemanning werd overboord geslagen maar ze hadden de belangrijkste spullen goed ingepakt en alles en iedereen werd gered.
Het is eigenlijk wonderlijk dat hij dit deed want hij was eigenlijk bang voor water en een heel slechte zwemmer. Toch ging hij later weer verder met boot experimenten. Hij bouwde op gegeven moment de Ra II waarmee hij wilde bewijzen dat de met papyrus boten heel ver kon varen. Ook daarvan zeiden deskundigen dat de boot na 14 dagen uit elkaar zou vallen. Ze hadden ongelijk want in 1975 vertrok de enorme van papyrus gemaakte boot, de Ra II, en voer de Atlantische Oceaan over.

De Ra 2 waarmee Thor Heyerdahl de Atlantische Oceaan over voer		Het was best een groot schip

De veerboot bracht ons terug naar de haven en we pakten de tram naar het meer dan 100 jaar oude Vigelandpark. Het is niet lang geleden allemaal gerestaureerd en het ziet er weer fantastisch uit. Toen ik de beelden van het park zag, dacht ik dat ze pure menselijke, natuurlijke emotie uitdrukten, zoals blijdschap, verbondenheid, boosheid, verliefdheid, liefde en ga zo maar door. Daarom zijn de beelden ook naakt. Navraag leerde ons echter dat de beelden naakt waren om ze tijdloos te maken. Vigeland had wel alles ontworpen en getekend aar niet alles zelf gemaakt. Over de betekenis is nooit veel bekend geworden. Het is wat het is en wat jij erbij denkt. Maar goed, wat ik dacht, is het voor mij en het was indrukwekkend, uit het leven gegrepen.
Hieronder een impressie van de beelden in het Vigelund park.

's Avonds gingen we in het theater de voorstelling van een Nederlandse goochelaar bijwonen. Hij was ook ontzettend grappig. Op gegeven moment werd mij gevraagd hem te assisteren. Ik had echt geen aanstoot gegeven. Het zal wel aan het Holland Triathlon t-shirt gelegen hebben. Ik vond het leuk en ik hoorde dat veel mensen dachten dat het doorgestoken kaart was.

We moesten eerst met de veerpont, dan met de bus en vervolgens zo’n 2,5 uur klimmen om boven op de Preekstoel te komen. We zouden niet op tijd terug zijn en de boot missen. We besloten met een boot een sightseeing toer door de Lysefjord te nemen. Lyse betekent licht en waarschijnlijk komt de naam van het lichtgekleurde graniet in de fjord.
Het zou een trip van drie uur worden. Onderweg stopten we nog even om zeehonden te bekijken waarvan er enige honderden in de fjord voorkomen. Niet lang daarna kamen we in een beschermde haven met boerderijen op de berghellingen. Daar was ook een rots die een versteende trol moest voorstellen. Deze trol was verliefd geworden en boven de grond gekomen waardoor hij versteende. Ik kon in de verste verte geen gelijkenis met een trol herkennen; in de spiegel zie ik een grotere gelijkenis.

Een zeehond ligt te zonnen op de rots en de rest speelt in het water		Beschermde haven met links de versteende trol

Onderweg werden nog wat berggeiten gevoerd en toen kwamen we bij de Preekstoel. Nu begreep ik waarom deze rots Preekstoel heet. Hij is volkomen door de natuur gevormd, ongelofelijk. Je ziet er niet aan af dat het daar 640 meter hoog is.

De geiten kwamen al aanlopen, ze wisten da er eten aankwam		Je ziet heel goed de vorm van een preekstoel
Inmiddels waren we bijna op de helft van de Lysefjord waar een paar eenzame kanoers hun peddels in het water staken en rustig voortbewogen. Even later stopte de boot bij een waterval. Om aan te tonen dat het zuiver water was, werd er een emmer gevuld waar mensen een bekertje uit konden drinken. We waren al twee uur onderweg en de terugtocht werd ingezet. Dat ging heel snel want in een uur waren we weer terug waarbij we onderweg nog wat kleinere cruiseschepen tegenkwamen die klein genoeg waren om de fjord in te varen onder de bruggen door.
		Eenzame kanoers in de immense fjord

Toen we weer terug waren in Stavanger gingen we verder op verkenning uit. Stavanger is nu de op drie of vier na grootste stad van Noorwegen en de oliehoofstad van het land. Uit het vissers- en arbeidersverleden waren nog wel overblijfselen in de vorm van het oude centrum en daar togen we naar op weg. Dit was heel leuk om te zien en we mochten ook een oud arbeidershuisje in met het bekende hokje met het hartje in de deur buiten het huis.

Goed onderhouden en prachtig versierd met bloemen		Ook de straat is antiek want je loopt op kinderkopkeitjes
Een scootmobiel is hier lastig		Prachtige tuin tussen twee huizen

Daarna was het weer tijd om naar het schip te gaan. Om half vier moesten we weer aan boord zijn want het was nog een eindje varen naar Flam. Morgenochtend vroeg moet het schip eerst gewogen worden voordat het mag aanmeren. Dit moet een keer in de vijf jaar. Ze varen er met een bootje omheen en meten hoever het schip boven de waterlijn uitsteekt. Dat duurt ongeveer een half uur. “Hoe werkt dat dan?”, vroegen de mensen bij ons aan tafel toen ze het door de intercom hoorden vertellen door de kapitein. Ik vroeg wat er zou gebeuren als je een leeg blikje in het water zou laten drijven en er dan wat instopte Ze vertelden dat het blikje dan dieper in het water zou zakken. Hoe meer in het blikje, hoe dieper hij zakt. Op het schip staan streepjes met de diepte erbij. Bij elke streepje hebben ze ooit uitgerekend hoe zwaar het schip is als hij zo diep ligt en toen een van hen doorvroeg, heb ik de wet van Archimedes uitgelegd waarop dit alles gebaseerd is.
Daarna was het tijd om naar het theater te gaan om een schitterende voorstelling bij te wonen.
Morgen naar Flam om een ritje te maken met de beroemde spoorlijn.

We zijn aangemeerd in Flam. Het is een klein plaatsje met ongeveer 500 inwoners. Op de foto kun je wel zien hoe klein het is. Er zijn nog wat verspreide kleine groepen huisjes hier en daar in het achterland. Flam ligt in het Flamdal aan het einde van de Aurlandsfjord. Dit is een zijtak van de Sognefjord, de langste fjord ter wereld.

Flam		Het eind van de Aurlandsfjord

Na het ontbijt was het verzamelen voor een ritje met de beroemde Flam spoorlijn. Met de aanleg werd begonnen in 1923 en duurde 20 jaar. De lijn is 20 km lang en je gaat onderweg door 20 tunnels. Aanvoer van materialen geschiedde per boot via de Sognefjord. Nergens ter wereld rijden de treinen een steilere route dan deze spoorlijn. Dat natuur is hier al van een waanzinnige schoonheid dus we waren benieuwd hoe spectaculair deze rit van een uur zou zijn.
Het was inderdaad een prachtige rit al merk je niets van de steile hellingen van 1:18. Het uitzicht is echter formidabel met besneeuwde toppen op de achtergrond en boerderijen tegen de bergwand aangeplakt. Wilde riviertjes, gevuld door de vele watervallen, doorsnijden het ruige berglandschap. Onderweg stopte de trein een keer op een dubbel spoor om de tegemoetkomende trein de gelegenheid te geven om naar beneden te rijden.

Langs boerderijtjes op de berghelling		Er is genoeg water

Om 16.00 uur werden de trossen losgemaakt en vertrokken we op een tocht door de indrukwekkende fjorden die op sommige plaatsen wel meer dan 800 m diep zijn. Een vuistregel is dat het net zo diep is als de bergen daar hoog zijn. Ze zijn in de laatste tijd uitgesleten door het ijs. Er lag in die tijd een pak ijs dat wel 2000m dik was. Het schip lag met de voorsteven naar het einde van de fjord gericht en moest eerst draaien alvorens we konden wegvaren. Dat ging maar net en we lieten Flam achter ons. Binnenkort worden wegen en spoorlijn afgesloten vanwege de sneeuw. Het plaatsje is dan alleen nog maar bereikbaar per boot. Het water bevriest er niet want de Golfstroom brengt relatief warm water langs de kust van Noorwegen (en langs die van Nederland).

We laten Flam achter ons		De Aurlandsfjord uit, richting Sognefjord

Na zeven uur varen bereikten we de open zee waar de loods gelost werd en het schip zette koers naar Rotterdam.
Op vrijdagmorgen waren we uitgenodigd voor een brunch met de kapitein en andere staf. Bij de brunch zaten we aan tafel met andere Nederlanders. Toen we zaten zei een van de dames dat ze Lucia ergens van kende. Ze vroeg of wij niet twee jaar geleden met de Statendam door het Panamakanaal gevaren waren. Hoe is het mogelijk dat ze dit nog wist!
Om half twee meldden we ons in het atrium. Lucia had zich als ex kankerpatient aangemeld om 5 km te gaan lopen en had $20 gestort ten bate van verschillende kankerfondsen. Een hele groep stond klaar om mee te lopen in het verstrekte t-shirt met de HAL opdruk en aan de achterkant “On deck for a cause”. Ik liep als haar supporter met haar mee. Na afloop werden we met applaus verwelkomd.

Toen we terug liepen naar onze hut zagen we de kaarsrechte kielzog van het schip dat onverstoorbaar zijn weg naar Rotterdam vervolgde.