Vandaag vertrekken we naar Utah, de mormonenstaat. Het is hier een uur later en morgen als we Utah uit rijden kan de klok weer een uur terug. De mormonen zaten oorspronkelijk aan de oostkust maar door hun gebruiken en gewoontes waren ze daar niet gewenst. Ze zijn uiteindelijk met paard en wagen en lopend naar deze zijde van Amerika getrokken. Als je geen mormoon bent, kun je hier ook geen behoorlijke baan krijgen. Daarom hebben veel mensen zich noodgedwongen “bekeerd”.

Terwijl we nog in Nevada rijden, zien weer de velden met tumbleweeds; ze waaien alleen niet over de weg. Op gegeven moment rijden we door een groen landschap waar de droge rivierbedding door de bosschages meandert.In de verte zien we als het zandstenen gebergte. Als we dichterbij komen zien we wanden van gele zandsteen waar de  “Grote Meester” met een paar sierlijke penseelstreken wat rode vlekken op heeft gezet.

Naarmate we dieper Utah in rijden zien we steeds meer rode zandsteen. We stopten nog bij een bijzondere rode formatie genaamd het “peper en zout stel”.  Welke de peper is, weet ik niet maar het zag er mooi uit daar achter ons.  We reden nog onder rotsbogen door die over de weg heen liepen, een ontzettend grote boog zag je nog tegen een bergwand als uitgehouwen door een meesterbeeldhouwer.

We zijn onderweg naar Zion maar eerst stoppen we bij een supermarkt om de lunch in te slaan voor de picknick.

Het zal vandaag vooral een dag worden met onvergetelijke indrukken. Op de interstate wegen is het niet echt druk. Op sommige punten is er controle. Maar net als de controle bij de Hooverdam hielden die niet veel in.

Langs de binnenwegen zag je veel lintbebouwing waar je het typisch Amerikaanse wel in herkent.

Maar niet alleen de bebouwing door mensenhanden was te bewonderen maar ook die door de natuur. Soms lijkt het wel of het gemaakt is.

Verder op weg naar de Zion kloof die de laatste 13 miljoen jaar is  uitgeslepen door Virginrivier. Toen we bij Zion National Parc aankwamen, gingen we eerst in het gras picknicken. Na de stevige lunch gingen we een wandeling maken door de bergen. Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij een armetierige waterval, maar de wandeling was leuk en we zagen prachtige landschappen. Op de terugweg keek ik of nog een bergleeuw op de helling zag sluipen. Ze zijn zeldzaam maar jenever kan tel en als ik jenever op heb, zie ik er wel meer. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik plotseling gewezen werd op drie grazende herten op de berghelling, een moeder en twee jongen.

Geweldig! We hebben een hele tijd staan filmen en fotograferen terwijl de herten onverstoord hun gang gingen. Vervolgens zochten we de bus weer op om naar Bryce Canyon te rijden.

Nou dat was mooi. Grand Canyon zal morgen heel wat moeten presteren om dit te evenaren.

Toen we op het uitzichtpunt van Bryce Canyon aankwamen, regende en onweerde het. We trotseerden de elementen en stapten de bus uit. In de verte scheen de zon en we zagen de bliksem en de donder. Even later ontstond een grote regenboog. We hebben hem op foto en film met op de achtergrond de fantastische rotsformaties in sprookjesachtige kleuren. Ik zal niet verder uitweiden over Bryce Canyon, de foto’s spreken voor zich.

Daarna gingen we naar ons hotel waar de plaatselijke country rock uit de luidsprekers schalde.

Het was hier best fris en we trokken de lange broek en het vest weer aan.  Na gedineerd te hebben, gingen we pyjama’s passen. We moesten er immers al om 6 uur uit. Het werd kwart over vijf maar dat mocht de pret niet deren. We gingen naar een van de zeven wereldwonderen, Grand Canyon.
We reden Arizona weer binnen en meteen was het weer een uur vroeger. Langs eindeloze wegen reden we naar Kanab waar we een koffie/souvenirstop hielden. Kanab is een klein dorpje of stadje waar ontzettend veel films en series zijn opgenomen. De weg weer op naar onze volgende stop, een supermarkt om de lunch in te slaan.  Weer reden we langs eindeloze wegen met hier en daar prachtig uitspringende rotsformaties. Sommige waren rood, andere zwart en grijs. De moppen steen leken vaak op gestilde lavaformaties.

Het was een lange rit en onderweg zagen we in het onherbergzame gebied camperplaatsen met heel grote campers en trailers. Je zag veel grote campers met als aanhanger een auto. Verder waren er heel veel  indianennederzettingen. Dat die mensen daar in dat onherbergzame gebied willen wonen!
Op gegeven moment reed er zelfs een cowboy voorbij maar we waren te laat voor de camera.

Na vele uren rijden hadden we ineens uitzicht op Grand Canyon. Inderdaad zijn de kleuren minder uitbundig dan die van Bryce Canyon maar Grand Canyon is vooral indrukwekkend om zijn grootte. Grand Canyon ontstond 6miljoen jaar geleden toen de rotsplaten werden opgelicht.  Bij het uitzichtpunt werd er natuurlijk weer gefilmd en gefotografeerd; de beelden spreken voor zich. Geweldig om daar te staan en een van de zeven wereldwonderen te aanschouwen. Er vliegen zelfs condors rond.

Maar nu op naar de helikopters.

De helikoptervlucht was echt een hoogtepunt. Je zag een groot deel van de Canyon, dooraderd met droge en natte rivierbeddingen. De zon scheen neer op de rotsen waardoor de rode kleur goed tot zijn recht kwam.

Na dit meegemaakt te hebben togen we hotelwaarts, de Quality Inn, Flagstaff, Arizona. Onderweg zagen we heel veel herten in de bermen.