|
De koningssteden van Marokko 5
Het is alweer maandag, de vakantie schiet al op. Vandaag vertrekken we naar Beni Mellal. De eerste stop was in Michlifen, een skioord op 1653 meter door de Fransen nog geïnitieerd.
Vroeger liepen daar leeuwen rond maar die vind je nu alleen nog maar in de dierentuin. Een standbeeld in het plantsoen getuigt nog van de leeuwenperiode. Wel leven er in het wild nog o.a. zes soorten antilopen, hyena’s, makaken en lynxen. |
|
Het was een imposante rit naar de volgende stop in Azrou en daarna naar Beni Mellal. Ruige onherbergzame streken wisselden zich af met olijfboomgaarden, sinaasappelbomen, kersenboomgaarden en vele andere soorten.
Verder zag je overal langs de weg kleine schaapskuddes, groepen met geiten in de wilde natuur soms begeleid door herders met honden. Verder in de dorpen en gehuchten pakezels, pakpaarden, muilezels en paardenkarren. We maakten nog een korte stop bij een stuwmeer met een prachtig uitzicht over het landschap. Twee ooievaars hadden zich genesteld op het dak van een minaret. Marokkaanse minaretten zijn vierkant in tegenstelling tot de ronde Arabische. Een klein stukje verder trok ineens een veld vol met ooievaars aan ons oog voorbij en daarnaast een stuk land besprenkeld met ibissen. Het zag er uit alsof het zo uit een reisfolder getrokken was.
|
|
Stuwmeer voor drinkwater en elektriciteit in het Atlasgebergte |
Mensen steken de rivier over op stenen, er is geen brug |
Als je hier ronddwaalt, kun je toch wel voorstellen dat 28% van de bevolking onder de 10 jaar nog analfabeet is hoewel er overal wel scholen zijn.
De chauffeur bracht ons naar het hotel waar we een prachtige grote kamer kregen, een die je behoorlijk kon verwarmen deze keer. Want in dit jaargetijde en op deze hoogte is het hier niet echt warm.
|
|
Het prachtig gelegen hotel |
Met een brrrrr zwembad |
Er gaat hier een verhaal rond over een pelgrim die ooit door het Atlasgebergte trok. Hij kwam aan in een dorp en vroeg of er wat te eten was. Dat hadden ze niet. Toen zei hij dat hij een soepsteen had en als ze dan een ketel water wilden op zetten en iedereen er een groente in zou doen, hij de soepsteen in de ketel zou gooien en dan kon er soep gekookt worden. De een kwam met een wortel, de ander met wat prei, enz. Hij gooide de soepsteen erbij en iedereen genoot van de verse groentesoep. Toen was de ketel leeg. Toen hij weer verder trok, zei hij dat hij als dank de soepsteen achterliet zodat ze de volgende keer weer op dezelfde manier soep konden maken. Vóór het volgende dorp pakte hij een steen op en de geschiedenis herhaalde zich. De moraal is dat als je samenwerkt, je heel wat kunt bereiken en allemaal wat hebt.
De volgende dag reden we door het Atlasgebergte. Het Rifgebergte is jonger dan het Atlasgebergte. Het Atlasgebergte dankt zijn naam aan de Griekse mythologie. Atlas moest de wereld op zijn schouders torsen.
|
|
Even een stop onderweg |
Iedereen gaat even in de zon zitten |
|
Miljoenen jaren geleden bestond de Tethys Oceaan. Deze was genoemd naar de Griekse godin van de zee, Tethys. Zij was de moeder van Achilles. Zij kon de sterfelijkheid van haar kinderen niet verdragen en zij dompelde Achilles onder in de Styx, de onderwereld rivier. Daarbij hield zij de pees in zijn hiel vast met twee vingers waardoor hij onsterfelijk werd. Zij was echter vergeten dat de achillespees niet blootgesteld was aan het water en dat was dan ook zijn achilleshiel. Hij werd in de oorlog om Troje in zijn achilleshiel getroffen en stierf.
|
Uit de Koran lezen, hoort erbij |
Het ondiepe westelijke deel van de Tethys Oceaan was de Tethys-zee. Deze was maar één tot anderhalve meter diep. Door de drift van de continenten verdween de oceaan en dus ook de zee en rimpelde de aardkorst waardoor o.a. het Atlasgebergte gevormd werd. Marokko bestond toen niet eens; een deel daarvan bevond zich bij de evenaar. Omdat het Atlasgebergte de bodem van deze ondiepe zee is geweest, zijn er nog steeds heel veel afzettingen en fossielen te vinden hoog in de bergen. Het gebergte bestaat uit kalkzandsteen dat langzaam erodeert. Uiteindelijk zal het gehele gebergte zich weer op zeeniveau bevinden. Op dezelfde wijze zijn de Appalachen in de VS een voortzetting van het Atlasgebergte.
In de Atlas vind je douars. Dat zijn kleine gehuchten, kleiner dan een dorp, die je bijna niet ziet omdat ze met plaatselijk materiaal zijn gebouwd en dus dezelfde kleur hebben als de omgeving. Ergens tussen de douars ligt een school. Kinderen moeten soms wel 10 km door de bergen lopen om naar school te gaan. Elke douar heeft een eigen naam en een vertegenwoordiger bij de regering. Er is ook een soort “dorpshoofd”. |
|
Douar in de kleur van de omgeving |
In het verleden vertrouwden Marokkanen alleen op hun eigen voedsel. Toen de Engelsen thee brachten, voerden ze dit aan hun ezel. De ezel begon er steeds beter en gezonder uit te zien dus moest het wel goed zijn en gingen ze thee gebruiken.
Ezels worden al eeuwenlang gebruikt als lastdier om handelswaar naar de markt te brengen. De man ging met zijn ezel op weg. Op een gegeven moment bond hij zijn ezel ergens aan een boom aan de kant van de weg en wachtte rustig op de bus die hem naar de weekmarkt bracht. Als hij terug kwam van de weekmarkt stond zijn ezel trouw op hem te wachten. Als hij naar de weekmarkt geweest was, moest hij een cadeautje voor zijn vrouw meenemen. Als hij dit een keer vergat, kreeg hij geen couscous. Vergat hij het een tweede keer dan kreeg hij geen tajine en als hij het de derde keer vergat, kreeg hij geen kinderen.
Tajine is de naam van de pot waarin voedsel bereid wordt. Alles wat je daarin kookt, heet tajine.
|
|
Ezels vervoeren al eeuwenlang mensen |
En allerlei andere dingen |
Het werd een prachtige rit door het gebergte. Ruige stukken met in de verte de besneeuwde toppen wisselden zich af met vlaktes waar landbouw bedreven werd.
|
|
De wolken hangen nog laag boven de stad |
De besneeuwde topen houden een oogje in het zeil |
We kwamen op gegeven moment bij de eerste stuwdam van Marokko die nog is ontworpen door Franse ingenieurs. De stuwdam was bedoeld voor irrigatie, elektriciteit en drinkwater. |
|
|
Stuwdam |
Niet lang daarna bereikten we de waterval van Ouzaoud. Onderweg naar de waterval stond ik een foto te nemen met mijn armen op de leuning. Ineens sprong er iets op mijn armen. Ik schrok me wild want ik wist niet wat er gebeurde. Het bleek een aap te zijn die wegvluchtte voor een hond. Later hebben we nog wat met ze “gespeeld”.
|
|
Het moet schoon blijven bij de waterval |
Een aap op het hoofd van Lucia |
|
|
Tajine, een Marokkaans gerecht |
Hier wordt de tajine bereid |
|
|
Lucia bij de waterval |
Met een handboor gaten boren in de bewerkte stenen |
Voordat we naar ons hotel in Marrakech reden, stopten we nog bij de beroemde tuinen van Majorelle.
Jacques Majorelles, een Fransman, begon in 1924 met het inrichten van zijn tuinen en opende ze voor het publiek in 1947. Het zijn de meest mysterieuze tuinen van de 20e eeuw. Het is een uiting van een zeldzame individuele expressie en een mystiek kracht. Dat uit zich ook door het overdadige gebruik van blauw voor monumenten, gebouwen, bloempotten, etc. Daartussen zijn op opvallende wijze ook gele bloempotten gedrapeerd wat er nog iets extra mystieks aan geeft. Je vindt er een overweldigende overvloed aan plantaardige soorten en vormen die de vijf continenten moeten vertegenwoordigen. Later hebben Yves Saint Laurent en Pierre Bergé de tuinen overgenomen en gerestaureerd en aan de naar hun genoemde stichting geschonken om de tuinen voor het nageslacht te bewaren. Het is een wereld erfgoed.
|
|
Prachtige cactussen met op de achtergrond het blauw gele gebouw |
De indeling is geweldig goed gekozen |
|
|
Deze cactus is prachtig in het landschap geïntegreerd |
De gele bloempotten geven iets mystieks aan het geheel |
|
|
