Als ik dit begin van het verslag schrijf, zitten we in een bedoeïenentent in het Zawaideh Desert Camp.

Het is er vrij donker en de kachel is aan. Heerlijk!!! Vanmorgen om zes uur was ik al wakker. Lucia sliep nog dus bleef ik nog maar even liggen. Ik voelde wel dat de lange wandelingen van de vorige dag in Petra zijn sporen had nagelaten. Maar dat verdwijnt in de loop van de dag wel weer. Nadat we waren opgestaan en ons hadden aangekleed, pakten we eerst de koffers in want we zouden pas om 10 uur vertrekken.  Daarna ontbijten en toen stond de bus al voor ons klaar in de druilerige regen. En koud dat het was.

Toen we vertrokken werd de bus zo heet gestookt dat  ik wagenziek begon te worden. De rijstijl van de chauffeur hielp ook niet echt mee. Even op de achterbank liggen hielp wel en na de stop inde bazaar was het over. In die bazaar was ik al eerder geweest, althans daar leek het op. Die dingen lijken allemaal op elkaar en schreeuwend duur. Fayiz trakteerde Lucia en mij nog op een kop koffie. Even later vertrokken we weer. Net als daarvoor leek het alsof we door de wolken reden en het bleef regenen. Naarmate we de woestijn naderden, begon het steeds minder hard te regenen en op gegeven moment was het droog. Na enige uren bereikten we het Zawaideh Desert Camp in Wadi Rum. De muren waren opgetrokken van beton met hier en daar een pleisterlaag van rode leem vermengd met stro om het allemaal authentiek te laten lijken.

We werden naar onze ”kamers” gebracht. Dat zijn gewoon een soort tenten van lappen kameelhaar met een kameelharen voorhang. De “kamers” waren gescheiden door doeken van kameelhaar en daarin stonden de bedden. Binnenin was het niet koud maar het stonk er naar kameel. Tja, logisch natuurlijk.

Toen naar de recreatietent met kachel. Daar kregen we zoete bedoeïenenthee en vervolgens de lunch. Bij de lunch was ook hutspot. Dat kwam omdat Joy tegen Fayiz had gezegd dat zij dat lekker vond. Hij vroeg wat hutspot was en heeft toen geregeld dat we dat hier kregen. Het smaakte goed.

Na de lunch vertrokken we in de jeeps voor een tocht door de Wadi Rum woestijn. Wadi betekent droge rivierbedding. Als het ergens in de woestijn hard regent, kan het gebeuren dat er heel veel water door zo’n wadi komt aanstormen. Sommige mensen kozen aanvankelijk voor een vier uurs tocht maar daar kwamen ze snel van terug.

De meesten namen dekens mee omdat er een koude wind stond. We sloegen al snel de dekens om ons heen en nog was het koud. We stopten nog bij een steile zandhelling en Ria ging even naar beneden en weer naar boven voor de foto.

Nadat we een stop hadden gemaakt bij een bedoeïenentent met een paar mannen die rondom een vuurtje muziek zaten te maken en waar we thee kregen, trokken we weer verder. Maar omdat het regende, gingen zoveel mogelijk mensen in de auto zitten. De diehards bleven in de open achterbak zitten kleumen en nat worden.

Op gegeven moment stopten we bij een soort kasteeltje. Het bleek daar speciaal te zijn neergezet voor het opnemen van de film “Lawrence of Arabia”.

Toen weer verder naar een kamelenkudde met gekluisterde kamelen. Dat betekent dat ze een kort touw om de voorpoten hebben waardoor ze niet hard kunnen lopen. Ze kunnen daardoor niet ver weg lopen en zijn altijd te vinden en te vangen. Er liepen ook veel jongen bij. Toen weer verder en in de 4wheeldrive om door het onherbergzame gebied te ploegen.

De rotsen zijn erg verweerd door zandstormen en door de regen en hebben de meest fantastische vormen. Een zo’n rotswand had inscripties. Die tekens gebruikten ze 2500 jaar geleden al. Als er een karavaan langskwam, maakte hij een inscriptie dat hij een bepaalde kant op was gegaan. Als jij dan kwam, wist je dat je ergens anders heen moest omdat ze daar al voorzien waren van voorraden. Die betreffende tekens konden nooit 2500 jaar oud zijn, die waren allang weg geërodeerd. Ze staan er voor de toeristen om ze een impressie te geven hoe dat ging. Ze zeggen natuurlijk wel dat ze zo oud zijn.

Op de weg terug fotografeerde ik vanuit de auto nog een paar bedoeïenenvrouwen die een schaapskudde aan het hoeden waren waarna we weer naar het woestijnkamp gingen om daar in de recreatieruimte samen koffie te drinken. Een van de leden van het gezelschap bood zelfs whisky aan, een ander koekjes en weer iemand anders nootjes. Buiten werd ondertussen een kampvuur aangemaakt, maar binnen was het heerlijk warm met de kachel aan.